Eigenlijk vind ik het onzin; goede voornemens, maar ik doe er toch altijd aan mee. Niet dat ik het toegeef aan andere mensen. Als die er naar vragen, zeg ik steevast: meer drinken, roken en nog meer chocola eten.
Maar in werkelijkheid gebruik ik het begin van het nieuwe jaar als ijkpunt.
Deze keer nam ik me voor nog wat actiever in de benen te gaan, want al was ik in de zomer nog trots op mijn eerste 5km, daarna raakte de slop er behoorlijk in.
Ik maakte een schema, die dusdanig zwaar was opgezet, dat ik in de eerste week van januari stik chagrijnig door het huis banjerde. Want moest ik
op zondag 5km lopen, op maandag 1,5 uur wandelen en
op dinsdagochtend weer hardlopen, dan moest ik
op dinsdag na het bereiden van de maaltijd nog boodschappen gaan doen en dan
woensdagochtend weer 1,5 uur wandelen.
I actually think it's nonsense: making New Year's resolutions, but I always do it too. Not that I admit that to people. When they ask to my resolutions, I consistently say: drink more, smoke and eat even more chocolate.
But in reality, I use the start of the new year as benchmark. This time my intention was to be a little more active, because even though last summer I was proud of my first 5K run, then it stopped going so well.
I made a scheme, which I made so heavy that in the first week of January I was walking through the house with a grumpy face. Because if I had to run 5 km on Sunday, walk for 1,5 hours on Monday, and run again on Tuesday morning, than I had to do grocery shopping after preparing a meal on Tuesday, and walk again for 1,5 hours on Wednesday morning.
Weg me-time; weg momenten van niets doen. Geen enkel moment was meer aan het toeval overgelaten. Vroeg een vriendin mij om
op vrijdagavond iets te gaan drinken, moest ik bedanken omdat ik naar de doe-het-zelver wilde omdat ik zondag de vloer in de whitewash wilde zetten.
Natuurlijk had ik ook meer slaap nodig door al dat bewegen, maar laat in de avond kon ik nu juist nog dat ene kleine uurtje "voor me uit meimeren" pakken, dus sleepte ik mezelf s'morgens mijn bedje uit.
Niet zo'n goed idee, Anne, zei ik tegen mezelf op één van deze momentjes, dus ik veranderde het plan. Om de dag actief, de andere rust. Heerlijk.
Afgelopen zondag liep ik zomaar ineens 9 kilometer. In storm, in de regen.
Omdat ik het wilde; niet omdat het moest.
x
Bye bye me-time, bye moments of doing nothing. No moment was left to chance anymore. When a friend asked me to meet on Friday night, I had to say no because I wanted to go to the do-it-yourselfer, because on Sunday I wanted to whitewash the floor.
Of course I needed more sleep because of all the exercising, but late in the evening I had the possibility to just day-dream for an hour, so the next day I dragged myself out of my bed.
Not such a great idea, Anne, I said to myself at those moments, so I changed the plan. One day active, the other day resting. Delightful.
Last Sunday I suddenly ran 9 kilometres. In the storm, in rain.
Because I wanted it; not because I had to.
x
